- bəxtiqara
- sif. (bəzən «bəxtiqarə» şəklində işlənir). Bütün ömrü boyu talesiz, qaragün, əziyyət və məşəqqətlə yaşayan; bədbəxt, talesiz. Bu qaragözlüləri bunca sevmişəm, Vahid! Nə yaxşı olmamışam bəxtiqarə, şükr olsun! Ə. V.. <Nadirin> qəlbi sındı, əhvalı pozuldu və özünün həmişə bəxtiqara z. qalacağını anladı. B. T..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.